Het leven in China

Goed nieuws, na lang wachten heb ik dan eindelijk me onderzoeksopdracht binnen en deze is goedgekeurd door me begeleider in Nederland. Vorige week maandag kwam ik me begeleider in China, meneer Du tegen op school. Officieel moet hij een formulier voor mij invullen met algemene informatie en een onderzoeksvraag om aan te werken. Omdat er maar niets van kwam (ik denk dat hij niet snapte wat er ingevuld moest worden) heb ik contact gezocht met me begeleider in Nederland. Met zijn hulp heb ik zelf een onderzoeksvraag geformuleerd over een onderzoek dat op dit moment gedaan wordt op de universiteit in China.

Op de universiteit willen ze een nieuw soort aardbeienplant gaan onderzoeken. Om het mogelijk te maken dat het onderzoek kan plaatsvinden, moet eerst een ideale groeiomgeving gecreëerd worden. Het is aan mij om het groeimedium (mix van alle voedingsmiddelen voor de plant) te optimaliseren om de beste groei te kunnen verkrijgen. Zelf leek mij deze opdracht niet al te moeilijk maar volgens mij docent in Nederland ga ik hier me handen vol aan krijgen, ik ben benieuwd. Begin november komt hij samen met een andere docent richting deze universiteit in China. Voorwaarde om ons goed te kunnen begeleiden was volgens hem om ook op lab bezoek te komen. Hij heeft goedkeuring gekregen dus dat zal wel een leuk reisje worden voor me begeleider.

Op dit moment kan ik wel zeggen dat ik echt gewend ben aan China. De dagen gaan voorbij en volgens mij heb ik nog nooit zo een routine gehad in me leven. Iedere dag behalve op zondag ga ik met de bus van 07:30 of 07:50 richting campus. De dag op de universiteit begint met een bakkie koffie en me mail checken. Dan begin ik meestal rustig aan met onderzoeksplan en ga rond een uur of 12:00 met de meiden lunchen. In de middag werk ik verder aan me onderzoekplan of sta ik op het lab om alvast te oefenen met een paar technieken. In de avond eet ik meestal thuis en ga dan rond een uur of 17:30 met de bus van campus naar het appartement. Na het eten kijken Juliette en ik vaak nog een filmpje, we hebben geen tv en nog steeds geen internet dus er is weinig anders te doen.

De volgende dag herhaalt het patroon zich, wel een relaxed leventje maar mis soms wel een beetje spanning. Ook mis ik het wel om eens een goed gesprek te hebben met iemand, hoewel het heel gezellig is met Juliette raken we wel een beetje uitgepraat. We maken altijd hetzelfde mee en de Chinezen hier komen niet verder dan: hoe heet je, waar kom je vandaan en ben je een student of leraar. Ook staan we al op talloze foto’s met onbekende Chinezen, de Chinezen zijn ongeveer net zo erg als de Japanners op de Zaanse Schans.

In het weekend doen Juliette en ik meestal wat specials. Dit weekend zijn we naar de pizzahut gegaan om even snel een pizza te eten dachten wij. Pizzahut in China is een luxe restaurant en alleen voor rijken Chinezen betaalbaar. Het was voor Juliette en mij voor één keer en nooit meer. De prijzen liggen in onze ogen veel te hoog en we hebben een vele leukere lokale pizzaman die betere pizza’s maakt voor minder geld.

Aankomende vrijdag komen me ouders aan in Beijing en daar kijk ik heel erg naar uit. Ik heb goedkeuring gekregen van me begeleider om er een weekje tussenuit te nemen. Op zaterdag ga ik samen met Juliette richting Beijing met de trein. We hebben gister (zondag) kaartjes gekocht. Er was geen Chinees die Engels kon maar we hadden de datum, tijd en bestemming op een blaadje geschreven. Na veel overleg kregen we dan toch een kaartje, ik ga de meiden op het lab vragen om deze te vertalen zodat we wel zeker weten dat we naar Beijing gaan. De reis duurt ongeveer 1,5 tot 2 uur, alleen hebben we geen zit plek en moeten we staan, maar wat wil je ook voor 2,50 euro…

Waarschijnlijk gaat Juliette na een paar dagen terug naar Baoding en blijf ik een paar dagen langer om van een festival te gaan genieten. Op 1 oktober is het de nationale dag van de volksrepubliek van China en zijn de Chinezen een week lang vrij om feest te vieren. Veel Chinezen gaan hun familie opzoeken en het is waarschijnlijk ook extra druk in Beijing. Ik kijk er wel erg naar uit om eindelijk wat van Beijing te zien, en lekker te kunnen reizen met me ouders!

Graag wil ik hierbij ook iedereen bedanken voor het lezen van me blog en de leuke reacties die ik ontvang. Het is altijd leuk om reacties te ontvangen en helemaal van mensen waarvan je het niet zo snel zou verwachten zoals de kachelvulmeneer ;)